Inleiding
Galerie
Houten sculpturen:   figuratief 
Houten sculpturen: abstract
Beelden in polyester
Tekeningen
Bas-reliëfs
"At work"
Publicaties
Tentoonstellingen
Archeologisch
Tekenaar
Info
E-mail
Links
Home

boven        Marijke Willaert        

Nieuwsblad       Diva       Belang van Limburg    Imago

Het nieuwsblad 18-09-1997 (DLL)

TREMELO - In galerij Visage gebruiken kunstenaars de materie om een tweespraak, een gespletenheid en innerlijke tegenstellingen uit te drukken. Marijke Willaert gaat de strijd met de boomstam, met het hout aan. In twee grote, bijna klassieke vrouwenfiguren primeert het figuratieve. Totaal anders zijn twee sculpturen zonder titel. De gespletenheid ontwikkelt zich zowel visueel als innerlijk. De boomstam is letterlijk in twee gespleten door een arduinen schijf. Maar tegenover de gespleten boomstam ziet ze andere materies : het zachte warme hout tegenover de harde koude steen.

   

Diva 1998 (MW)

MARIJKE WILLAERT,  KUNST MET DE K VAN KETTINGZAAG

Niets menselijks is ons vreemd. In de Gasthuiskapel te Borgloon liep recent een expositie met beelden, sculpturen en bas-reliëfs van Marijke Willaert. Deze kunstenares gaat wel erg uniek te werk in de aanpak van haar beelden. In de plaats van hamer en beitel hanteert zij de kettingzaag. "Ik ben niet het type om heel lang met één werk bezig te zijn. Ik wil er vaart achter zetten. Het is goed of niet goed. Ik heb in de loop der jaren ook reeds tientallen tekeningen weg gegooid."

Dualiteit

Haar werkwijze is herkenbaar in het eindresultaat. Het hele werk is gekenmerkt door dualiteit en ingehouden spanning. Wat de sculpturen betreft, valt de tegenstelling op in het gebruik van de verschillende natuurlijke materialen. De zachte geaardheid van hout en kalk versus het harde karakter van ijzer. Pure "oeroude" materies zoals hout en steen worden tegenover nieuwe synthetische stoffen zoals polyester gebruikt. Deze dualiteit toont geen twijfel of onzekerheid maar is een bewuste keuze. Een tweespraak tussen de verschillende materialen, een tegenstelling tussen het "innerlijke" zijn en de visuele indruk die totaal anders kan zijn naargelang de toeschouwer.

Wanneer Marijke Willaert de strijd met hout en de boomstam aangaat, valt vooral de spankracht op. Diezelfde spankracht, diezelfde gedrevenheid die waar te nemen is in haar spreken, komt ook naar voor in haar werk. Strakke lijnen, beelden met barsten maar anatomisch juist. Beelden openbaren onrust. Het leven spat er uit. Zelfs in rusttoestand blijft een nervositeit aanwezig.

Haar bas-reliëfs zijn harmonieuze abstractie composities. De vergankelijkheid van verkoold hout en verroest ijzer staat lijnrecht tegenover de eindigheid van o.a. de verticaalstructuur.

Van de tekenpen naar de kettingzaag

Marijke Willaert (°1961) begon als grafisch kunstenaar, vooral gespecialiseerd in modeltekenen.

"Ik wou al langer de stap zetten naar het beeldhouwen. Maar dat had nogal wat consequenties op het praktische vlak. Ik had een atelier nodig. Ik ben dan op zeker ogenblik toch naar de Academie van Luik gestapt. Vanaf dat ogenblik kwam alles in een stroomversnelling. Ik had het virus te pakken. Op dit ogenblik houd ik me nog hoofdzakelijk bezig met het maken van beelden. Zo heb ik onlangs enkele beelden gemaakt in opdracht van het Gallo-Romeins museum voor de Keltententoonstelling."

Bij mij moet het vooruit gaan. Ik ben bovendien niet de enige die dit procédé hanteert. Voor mezelf is het zo begonnen. Ik stelde vlug vast dat hamer en beitel teveel weerstand boden. Het geeft een totaal andere resultaat. "De kettingzaag kent ook zijn gevaren?" Ja, zeker. Er zijn een aantal beperkingen aan deze werkwijze. De kettingzaag is radicaal. Ik moet dus in mijn planning vertrekken van een juist anatomisch concept. Vooraf ligt dat beeld min of meer vast. Anderzijds moet ik ook de flexibiliteit kunnen opbrengen om de wetten van het hout te interpreteren. Ik werk daarom ook hoofdzakelijk met eik zodat deze beelden met een beperkt onderhoud nog jaren buiten kunnen staan"

Choose life

Vanwaar deze titel. "Wel, ik sta niet achter dat fin-de-siècle denken. Ik volg dat negatieve denken niet. Omdat het nu toevallig het einde van de eeuw is zouden wij allemaal somber moeten worden. Nee, ik bruis van energie voor het leven. Vandaar Choose life".

   

Het Belang van Limburg (02-04-1998) (MaLu)

In het atelier van Marijke Willaert

Subtiel zijn met brutale kracht : Marijke Willaert bewijst dat het kan.

KORTESSEM - Een fractie van een seconde schrikken we als Marijke Willaert ons tegemoet loopt. Ze heeft een grote laskap op haar hoofd en in haar rechterhand draagt ze achteloos een kleine kettingzaag. Even denken we aan ‘The Texas Chainsaw Massacre’, de bloederige film die onze zorgeloze jeugd danig verknald heeft. Maar Willaert heeft enkel goede bedoelingen met haar indrukwekkend werktuig. Ze maakt er kunst mee.

De ouwekoeienstal waar ze haar atelier heeft gevestigd, lijkt in niets op de werkplaats van een kunstenares. In de hoek staan blikken motorolie opgestapeld, de vloer is bezaaid met houtschilfers en de brute kettingzagen laten nauwelijks vermoeden dat je er subtiele kunstwerken mee kan maken. En toch... "Al tijdens mijn kunstopleiding wist ik dat ik iets met beeldhouwen wilde doen," zegt Marijke Willaert. Tijdens mijn opleiding in Luik aan de academie voor schone kunsten leerde ik het werk van Peter Jacquemin kennen. Die maakte houten beelden met een kettingzaag. Ik wist meteen dat ik dat ook wilde."

Twaalf jaar geleden begon de kunstenares met haar eerste werken. "Ik schafte me meteen een kettingzaag aan. Want om dergelijke grote beelden met een beitel te maken, heb je fysieke kracht nodig. En veel geduld (lacht). Maar uiteraard leren ze je op de academie niet met een kettingzaag werken. Dat heb ik onder de knie gekregen door veel te "zagen"."

Willaert werkt zelfs de kleinste details van haar figuren af met een kettingzaag. "Ik heb in al die jaren nog nooit een beeld verknoeid. Je moet gewoon je gedachten erbij houden en zorgen dat je er op gekleed bent. Uiteindelijk is het iets gevaarlijker dan schilderen. Want daarbij adem je weer giftige dampen in ."

Koeienstal...

Er komt heel wat vuiligheid en lawaai bij haar werk kijken. "Daarom ben ik naar deze oude koeienstal verhuisd. Vroeger deed ik het op onze binnenplaats. We woonden nota bene in een rijtjeshuis. Met zeildoeken probeerde ik de ramen te beschermen. En de buren (lacht). Uiteindelijk was dat niet meer houdbaar." De kunstenares haalt de boomstammen die ze bewerkt bij houthandelaars. "Ik kies er stammen uit die net niet goed genoeg zijn om er planken van te maken. Vaak barst dat hout, maar net dat geeft mijn werken extra karakter. Eikenhout is ook heel duur maar gelukkig zijn er steeds meer mensen die weten waar ik mee bezig ben. Als er een boom bij hen in de weg staat, geven ze me een telefoontje. "

"Vaak word je als kunstenaar pas bekend als je 50 of 60 bent maar dat stoort me niet. Op die manier is ook niemand anders de baas in mijn atelier. Ik maak waar ik zin in heb."

Ik voel me schuldig als ik hier niet ben. Elk weekeinde en elke vrije dag werk ik hier van ‘s morgens tot ‘s avonds. Gelukkig is Danny, mijn partner, verslingerd aan computers en modems. Als ik hier met de kettingzaag bezig ben, weet ik tenminste dat hij zich ook niet verveelt.

‘Subtiel zijn met brutale kracht : Marijke Willaert bewijst dat het kan.

   

 

IMAGO  (herfst 2000)  

download artikel

      

REVISTA DEL VALLÈS (08-2008)

download artikel

 

DIARI DE L'AMETLLA (08-2008)

download artikel

   

 

 onder